சிவபுராணம் பாடல் 8

வெய்யாய், தணியாய், இயமானனாம் விமலா

பொய் ஆயின எல்லாம் போய் அகல வந்தருளி

மெய் ஞானம் ஆகி மிளிர்கின்ற மெய்ச் சுடரே

எஞ்ஞானம் இல்லாதேன் இன்பப் பெருமானே

அஞ்ஞானம் தன்னை அகல்விக்கும் நல் அறிவே

வெப்பமாகச் சுடுகின்றவரும், குளுமையாக இருக்கின்றவரும் நீரே.

என் உரிமையாளனாக உள்ள மாசற்றவனே !

பொய்மைகள் எல்லாம் அகலும் வண்ணம் வந்து அருள்செய்து,

உண்மை அறிவாக ஒளிவிடும் மெய்ச்சுடரே !

எந்த அறிவும் இல்லாத எனக்கும் இன்பமாம் பெருமானே !

அறிவின்மையைப் போக்கும் நல்லறிவே !

1. சுடர் மிகுவதால் இருளுக்குக் கேடு - பசவண்ணர்.

உள்ளத்தில் மெய்ச்சுடரான இறைவன் வர பொய்யிருளுக்குக் கேடு.

2. வெய்ய - காய்கின்ற/ சூடான; தணிய - குளுமையான.

திருச்சிற்றம்பலம் !!!

ஹர ஹர சிவனே அருணாசலனே